Դեկտեմբեր 01, 2023
1349 դիտում

Բուֆֆոն. Ուզում էի ցույց տալ, որ ֆուտբոլում դեռ հավատարիմ են հավերժական արժեքներին


Լուսանկարը` telegraph.co.uk

Լուսանկարը` Italiani.it

Լուսանկարը` FC Parma

Լուսանկարը` Europsort

Լուսանկարը` Getty Images

Լուսանկարը` goal.com

Լուսանկարը` Getty Images

Լուսանկարը` figc.it

Լուսանկարը` figc.it

Լուսանկարը` Europsort

Լուսանկարը` figc.it

Լուսանկարը` figc.it

Լուսանկարը` si.com

Լուսանկարը` Lambert

Լուսանկարը` telegraph.co.uk

Լուսանկարը` telegraph.co.uk


Օրեր առաջ Իտալիայի հավաքականի ու Թուրինի «Յուվենթուս»-ի 45-ամյա լեգենդար դարպասապահ Ջանլուիջի Բուֆֆոնը հայտնեց կարիերան ավարտելու մասին: Mediamax Sport-ը հավաքել է նրա մտքերը կյանքի, ֆուտբոլի, իր ու դժվարությունները հաղթահարելու մասին: Բուֆոնն ինչպես կրքով ֆուտբոլ է խաղացել, այդպես էլ ապրել է, նվիրվել իր գործին ու երբեք չկորցրել հումորի զգացումը:

Դարպասը

Ես էլ բոլորի պես փոքր տարիքում առաջին քայլերս կատարել եմ խաղացողի դիրքում: Սիրում էի գոլեր խփել, դրանից լավ էլ ինչ կարող է լինել: Բայց երբ 6-7 տարեկան էի, տեղափոխվեցի կենտրոնական հատված, հետո նաեւ պաշտպան էի: Բայց դարպասում կանգնելն ի վերուստ էր որոշված:

Դարպասապահ եմ դարձել հորս շնորհիվ, սկզբում անսովոր էր, բայց հետո ստացվեց ու որոշ ժամանակ անց պայմանագիր կնքեցի «Պարմա»-ի հետ:

Դարպասապահ լինելը հպարտություն է: Այս աշխատանքում ամենակարեւորը թիմակիցներին վստահություն փոխանցելու կիրթ ունակությունն է: Դարպասապահը պարտավոր է բոլորին հանգստացնել՝ անկախ նրանից, թե այդ պահին ինչ է զգում: Անգամ եթե վստահ չի ինքն իր ուժերին, թիմակիցներին պետք է ցույց տա, որ վերահսկում է իրավիճակը:

Լուսանկարը` FC Parma


Եթե ուզում եք դարպասապահ դառնալ, մազոխիստական հակումներ պետք է ունենաք: Ինչպես նաեւ չափազանց եսասեր լինեք, բացի այդ էլ ձեզ միշտ հիշեցնեք, որ գոլեր եք բաց թողնելու, ընդ որում՝ պարբերաբար:

Դարպասապահը պետք է իր դիրքն աշխարհում ամեն ինչից շատ սիրի: Բարդ է, քեզ անընդհատ վիրավորում են, սխալդ որոշիչ դեր է ունենում, իսկ փոխարենն ուղղելու եւ գոլ խփելու տարբերակ չունես:

Երբ փոքր ես, սիրում ես գոլեր խփել: Բայց սկսում ես մեծանալ ու հիմարանալ՝ արդյունքում դարպասապահ ես դառնում:

Կարիերայիս սկզբում դարպասապահներից ոչ մեկ հանդես չէր գալիս կարճ թեւերով մարզահագուստով: Ես բերեցի այդ նորարարությունն ու նորաձեւության թելադրող դարձա: Նայեք, հիմա այդպես բոլորն են խաղում:

Կարեւոր հանդիպումներից առաջ չեմ պատրաստվում 11 մետրանոցների, պոռնոֆիլմեր եմ նայում:

Լուսանկարը` Italiani.it


Ընտանիքս կարեւոր դեր է խաղացել իմ կայացման գործում: Հարազատներս հիանալի մարզիկներ էին, դրա համար էլ իմ խնդիրը պարզ ու հասարակ էր: Նրանք ինձ օգնում էին սթափ լինել՝ թույլ չտալով հաջողություններից հետո էյֆորիայի մեջ ընկնել, ինչպես նաեւ իսկապես աջակցում էին, երբ վատ էի լինում:

Կանգնած եմ լինելու դարպասային գծի մոտ այնքան, քանի դեռ սիրտս, գլուխս ու ոտքերս թույլ են տալու:

Ինքն իր մասին

Հաստատ այլ մարդ չէի լինի, եթե չզբաղվեի ֆուտբոլով: Բուֆֆոնը միշտ նույն Բուֆֆոնը կլիներ:

Պետք է ժամանակ գտնել հետաքրքիր գրքերի ու հոդվածների համար: Այդ գիտակցմանը բավական ուշ եմ եկել:

Անգամ պատկերացնել չէի կարող, որ հնարավոր է այդքան երկար խաղալ ու լավ մարզավիճակում լինել: Զարմանալի է:

Ես ծույլ եմ, հենց այդպես էլ գրեք: Ուրախ եմ, որ դարպասապահի աշխատանքային ժամերը կարճ են:

Լուսանկարը` Europsort


Երբ «Յուվենթուս»-ը հանդես էր գալիս Սերիա B-ում, մինչեւ կոկորդս գործերի մեջ խրված էի: Սեքսի համար համարյա ժամանակ չէր մնում:

Ապրում եմ մեկ օրով, նախընտրում եմ շուրջս սահմաններ չկառուցել: Ճիշտ մոտեցում է: Ամեն օրը առավելագույնս է պետք ապրել՝ ու այդպես մինչեւ կյանքի վերջը:

Երեւի միակ ֆուտբոլիստն եմ, որն անտարբեր է թանկ մեքենաների նկատմամբ: Ես  «Lancia» ունեմ ու դրանով ուր ասեք կհասնեմ:

Ֆուտբոլը

Պայքարում եմ մեր դրոշի, նրա գույների ու զինանշանի համար: Իհարկե, կարող եմ բողոքել Իտալիայից ու երկրի ներսում որոշ բաներից դժգոհ լինել: Բայց երբեք չի եղել պահ, որ չհպարտանամ իտալացի լինելու համար:



Միշտ ենք սխալներ թույլ տալիս, դա անխուսափելի է: Մի՞թե ֆուտբոլիստները բացառություն են: Բայց բոլոր բացթողումներին պետք է փիլիսոփայորեն մոտենալ: Օրինակ՝ մեկ անգամ սխալվել եմ Իսպանիայի դեմ խաղում, բայց դա դժբախտություն չէ, ամիսներ անց սխալը հիշելու եմ ժպիտը դեմքիս: Պետք է շարունակել ապրել:

Մեր հավաքականին տղամարդիկ են պետք, ոչ թե կպչուն պիտակների համար աստղային դեմքեր:

Ֆուտբոլն առաջին հերթին անկեղծ հույզեր են, հետո նոր՝ բիզնես: Ուզում էի բոլորին ցույց տալ, որ ֆուտբոլում դեռ հավատարիմ են հավերժական արժեքներին:

Չեմ ափսոսում, որ ժամանակին չեմ տեղափոխվել «Բարսելոնա», 2001-ին կարող էի համաձայնվել այդ տրանսֆերին, բայց փոխարենը որոշեցի խաղալ «Յուվենթուս»-ում: Ոչ մի անգամ չեմ զղջացել:

Երբ 13 տարեկան էի, մեջքիս վրա բարդ վիրահատություն արեցին: Բոլորն ինձ խորհուրդ էին տալիս թողնել ֆուտբոլը: Շատ ժամանակ է անցել ու ինձ իսկապես հաջողակ եմ համարում: Ամուր բնավորության եւ մեծ ցանկության շնորհիվ կարողացա զարմացնել նույնիսկ ինձ:

Լուսանկարը` Getty Images


Որոշ պահի սարսափելի դեպրեսիա ունեի: Այն պատահում է բոլորի հետ՝ անկախ դիրքից, պաշտոնից, զբաղմունքից, տարիքից: Բոլորի համար մեկ է, թե ինչ է կատարվում քո ներսում, ինչպես ես քեզ զգում: Երկրպագուները քեզ պաշտում են, բայց նրանց հետաքրքիր չէ, թե ինչերի միջով ես անցնում: Շատ դժվար է սեփական իմիջին գերի չդառնալ:

Ոմանք զայրանում են, որ խաղադաշտում շատ եմ գոռում թիմակիցներիս վրա: Այո, մի քիչ ինձ ցույց եմ տալիս տեսախցիկների առաջ: Չէ՞ որ ֆուտբոլը առաջին հերթին կրկես է, իսկ խաղացողները՝ ծաղրածուներ:

Հարցերը

Ինչի՞ համար եմ ամաչում: Կպատմեմ, որ ժամանակին սովորելու փոխարեն դիպլոմ եմ գնել: Շատ շուտ է եղել, անգամ փորձել եմ նորից համալսարան ընդունվել: Նման բան եմ արել, քանի որ պրոֆեսորների ընտանիքում եմ մեծացել, դրա համար էլ սովորելը պարտադիր պայման է եղել ինձ համար:

Իմ ժամանակի լավագույն դարպասապա՞հը: Անկասկած, Իկեր Կասիլիասն է, նա հիանալի է խաղում ձեռքերով:

Ֆուտբոլիստները հսկայական աշխատավա՞րձ են ստանում: Այդպես չեմ կարծում: Որոշ խաղացողներ իրենց թիմերի դեմքն են ու առանցքային դեր են խաղում: Պայմանագրով նախատեսված խելահեղ գումարները փոխհատուցվում են խաղադաշտում նրանց գործողություններով:

Լուսանկարը` goal.com


Ինչի՞ մասին եմ երազում: Երազանքներս վերացական են, ասեք տեսիլք լինեն: Ուզում եմ երջանիկ լինել օրվա 24 ժամվա ընթացքում:

Ո՞րն է իմ գլխավոր թերությունը: Շատակեր եմ: Փորձում եմ ինձ վերահսկել, քանի որ ֆուտբոլիստ եմ: Բայց շաբաթվա մեջ մեկ օր թույլ եմ տալիս ուտել խոզի պես ու ցանկացած մարդու նման շատակեր լինել:

Իմ ուժեղագո՞ւյն կողմը. Լավատեսությունը, դրական եւ ուրախ տրամադրությունը: Այդպես ավելի հեշտ է ապրել:

Ի՞նչն եմ ամենաշատը կարոտելու ֆուտբոլը թողնելուց հետո: Հանդերձարանը: Զարմանալի տեղ է:

Իմ կյանքի ամենավառ ու կարեւոր սե՞յվը: Դեպրեսիայի հաղթահարումը:

Կյանքը

Նպատակին հասնելու ճանապարհը միշտ ավելի կարեւոր է, քան եզրագիծը: Պայքարն ավելի արդյունավետ է, քան հաղթանակը:

Կարիերայի ու կյանքի համար լավագույն բաղադրատոմսն ամեն ինչի մեջ հոգի դնելն ու անմնացորդ տրվելն է:

Լուսանկարը` Getty Images


Պատրաստ եմ գրկել յուրաքանչյուրի, ով իմ պես համարում է, որ սպորտում պետք է բարի կամք ունենալ: Միշտ:

Մեծանում ես այն ժամանակ, երբ սկսում ես գիտակցել, որ ուսերիդ պատասխանատվություն կա դրված:

Երբ ձեզ ասում են, որ ոչ մի բանից չեն վախենում, մի հավատացեք, ոչ մեկի մի հավատացեք: Ես անգամ կարիերայիս 3-րդ տասնամյակում վախեր ունեմ: Վախենում եմ սխալվել, հիասթափեցնել թիմակիցներիս ու երկրպագուներին: Բայց քաջության շնորհիվ հնարավոր է հաղթահարել ցանկացած վախ:

Միայն անհանգստանում եմ երեխաներիս համար: Ներքուստ միշտ վախ ունեմ, որ նրանց կարող եմ հիասթափեցնել, վատ օրինակ լինել կամ չարդարացնել սպասելիքները:

Պարտավոր եք ամուր դիմակայել կյանքի հարվածներին: Լավատես եղեք ու ամեն պարտության վերաբերվեք որպես բացառիկ դասի: Ձեր խնդիրն է սովորել դրանցից՝ կատարելով անհրաժեշտ հետեւություններ:

Լուսանկարը` figc.it


Չեմ մտահոգվում, թե իմ մասին ինչ կասեն կամ կմտածեն, քանի որ ամեն օր ինձ ճիշտ գնահատական եմ տալիս: Չկա ավելի խիստ ու պահանջկոտ քննադատություն, քան ինքս եմ ինձ ենթարկում: Դրա համար էլ կարողանում եմ հեշտությամբ հաղթահարել ցանկացած մարտահրավեր:

Գլխավոր պայմանը՝ երբեք չափսոսալն է:

Ուզում եմ մարդիկ տխրեն այն օրը, երբ կիմանան, որ Բուֆոնն ավարտել է կարիերան:

Հասմիկ Բաբայան

Կարծիքներ

Հարգելի այցելուներ, այստեղ դուք կարող եք տեղադրել ձեր կարծիքը տվյալ նյութի վերաբերյալ` օգտագործելուվ Facebook-ի ձեր account-ը: Խնդրում ենք լինել կոռեկտ եւ հետեւել մեր պարզ կանոներին. արգելվում է տեղադրել թեմային չվերաբերող մեկնաբանություններ, գովազդային նյութեր, վիրավորանքներ եւ հայհոյանքներ: Խմբագրությունն իրավունք է վերապահում ջնջել մեկնաբանությունները` նշված կանոնները խախտելու դեպքում:

Մեր ընտրանին