Դեռ Օլիմպիական խաղերից առաջ, երբ պատրաստում էինք Ռիո-2016 շարքը, զրուցեցինք մեր հունահռոմեական ոճի ըմբիշ Միհրան Հարությունյանի հետ:
Նա խոստովանեց, որ Օլիմպիական խաղերն «իր պատերազմն է, պետք է մեռնի կամ հաղթի»:
Ռիոյում առաջին իսկ գոտեմարտից երեւաց մեր մարզիկի ուժը, ձգտումը, չեմպիոնին վայել հաղթանակներ տանելը: Միանգամից զգացվեց, որ նա պատրաստ է, պատրաստ է Օլիմպիական չեմպիոն դառնալուն: Բոլոր հանդիպումներն անցկացրեց բարձր մակարդակով, առանց փոքր-ինչ լարվածության:
Երբ կանգնած ես գորգից մի քանի քայլ հեռու, լսում ես մարզիչների հրահանգները, տեսնում ես ըմբիշի գործողությունները, հասկանում ես, որ նրանք պարզապես ապրում են այս ամենով: Նրանց համար ոսկե մեդալն ամենաթանկն է:
Կիսաեզրափակչում ադրբեջանցուն հաղթելուց հետո Միհրանին ոսկե մեդալի համար դժվար պայքար էր սպասվում: Ոչ թե նրա համար, որ մրցակիցն անանցանելի էր, պարզապես նա սերբ Դավոր Ստեֆանեկն էր: Իսկ ըմբշամարտի միջազգային ֆեդերացիայի նախագահը նույնպես սերբ է` Նենադ Լալովիչը: Սա մտածելու առիթ էր տալիս:
Բայց Միհրանի ուժը մեզ հույս էր տալիս, որ անկախ մրցավարական կողմնապահությունից, մենք ոսկե մեդալակիր ենք ունենալու:
Համոզված եմ, որ տեսել եք գոտեմարտը, տեսել եք, թե ինչպես է հաղթում հայ մարզիկը, տեսել եք, թե ինչպես են մրցավարներն առանց հիմնավորման հաղթանակը նվիրում սերբին, տեսել եք Միհրանի արցունքները, բարկությունը, հիասթափությունը:
Այս ամենն, իսկապես, ցավալի է: Ըմբշամարտում մրցավարական այսպիսի ակնհայտ բացթողումները միշտ էլ կան, սակայն զրկել մարզիկին իր երազանքից, իր արդար քրտինքով վաստակած մեդալից, կներեք, աններելի է:
Մարզիկները դեռ գորգի վրա էին, սերբն անամոթաբար տոնում էր իր «հաղթանակը», իսկ ողջ դահլիճը սուլում ու հայհոյում էր նրան: Ողջ դահլիճը մի մարդու նման (բացառությամբ մի քանի սերբի, թուրքի ու ադրբեջանցու) գոչում էր Հայաստան, հաղթանակը վերագրում Միհրան Հարությունյանին:
Միհրանը Ռիո-2016-ում չկրեց ոչ մի պարտություն, նրանից պարզապես խլեցին Օլիմպիական ոսկե մեդալը` թողնելով արծաթի հույսին: Նա, անշուշտ, մեզ համար կլինի լավագույնը, սակայն միջազգային ֆեդերացիայում այսպիսի նողկալի իրադարձությունները պետք է վերացվեն: Կարծում եմ, Հայաստանի ըմբշամարտի ֆեդերացիան պետք է քայլեր ձեռնարկի ու որոշ հարցեր առաջ քաշի, այլապես Հայաստանից կշարունակվեն մեդալներ «առեւանգվել» ու «նվիրվել» այս կամ այն երկրին:
Հասմիկ Բաբայան, Գոհար Նալբանդյան
Նախագծի գործընկեր 
Կարծիքներ
Հարգելի այցելուներ, այստեղ դուք կարող եք տեղադրել ձեր կարծիքը տվյալ նյութի վերաբերյալ` օգտագործելուվ Facebook-ի ձեր account-ը: Խնդրում ենք լինել կոռեկտ եւ հետեւել մեր պարզ կանոներին. արգելվում է տեղադրել թեմային չվերաբերող մեկնաբանություններ, գովազդային նյութեր, վիրավորանքներ եւ հայհոյանքներ: Խմբագրությունն իրավունք է վերապահում ջնջել մեկնաբանությունները` նշված կանոնները խախտելու դեպքում: