Հայաստանի ֆուտբոլային ակումբները. «Գանձասար»

Հայաստանի ֆուտբոլի Բարձրագույն խմբի առաջնությունում հանդես եկող 2 մարզային ակումբներից մեկը «Գանձասարն» է: Նրա գլխավոր նպատակը տեղական ֆուտբոլը զարգացնելն ու Կապանը սպորտային քաղաք դարձնելն է:

Mediamax Sport-ը շարունակում է ներկայացնել հայկական ֆուտբոլային ակումբների մասին պատմող շարքը: «Գանձասարի» դժվարությունների, ֆուտբոլում պետական աջակցության ու հայկական ակումբային կյանքի ակտիվացման իր տարբերակներն է ներկայացրել ակումբի գործադիր տնօրեն Վլադիկ Առաքելյանը:

«Գանձասարը» սեփական ստադիոն չունի ու վարձակալում է այն

«Գանձասարում» մինչեւ Հայաստանի առաջնության մեկնարկը զգալի փոփոխություններ են կատարվել. ամբողջովին փոխվել է մարզչական շտաբը, թիմ են հրավիրվել 4 մարզիչ ու 1 բժիշկ: Ակումբի գործադիր տնօրեն Վլադիկ Առաքելյանն ասում է, որ Հայաստանում առաջինն իրենք են նման փորձարկում արել:

«Մարզչական շտաբն առայժմ գոհացնում է մեզ, խաղից խաղ առաջընթաց է նկատվում: Շատ կարեւոր է, որ թիմում լավ մթնոլորտ է տիրում: Բայց դեռ շատ անելիքներ ունենք լուրջ ձեռքբերումներ արձանագրելու համար»,- նշում է  Առաքելյանը:

Նոր մարզիչը՝ Սերգեյ Պուչկովը, իր հետ թիմ է բերել 6 ուկրաինացի ֆուտբոլիստների, լեգիոներների թիվը համալրել է եւս մեկը, որը հանդես էր գալիս «Ուլիսում»: Շարք է վերադարձել նաեւ «Գանձասարի» եւս մեկ բրազիլացի խաղացող, որը վնասվածքի պատճառով ստիպված էր որոշակի ժամանակ չխաղալ: Գործադիր տնօրենի խոսքով, իրենք փորձում են թիմում ընդգրկել նաեւ տեղացի ֆուտբոլիստներին:

Առաքելյանի վստահեցմամբ, իրենք բոլոր ֆուտբոլիստների համար հիանալի պայմաններ են ստեղծել, լեգիոներներն ակումբի սեփական մարզաբազայում են բնակվում, որտեղ ոչնչի պակաս չունեն. «Այն իմ սեփականությունն է ու ակումբին է  տրամադրված: Մեր միակ խնդիրը ստադինոնն է, սեփականը չունենք ու ստիպված վարձակալում ենք: Գումարային տեսանկյունից դա դժվարություններ է առաջացնում»:

Կապանի թիմն ավելի շատ դժվարություններ ունի, քան մնացած 7 ակումբները

«Գանձասարի» գլխավոր նպատակը տեղական ֆուտբոլը զարգացնելն է: Կապանը միշտ էլ լավ ֆուտբոլային ավանդույթներ է ունեցել, ու Առաքելյանի խոսքով, այդ քաղաքում միշտ էլ ֆուտբոլ պետք է լինի. «Կապանցին ֆուտբոլով է ապրում, այլ մասսայական մարզաձեւ մեր քաղաքում չկա: Թիմը կարողանում է միավորել մարդկանց ու բերել ստադիոն: «Գանձասարում» միշտ շատ են եղել տեղացի խաղացողները, այդ պատճառով էլ տնային հանդիպումների ժամանակ մենք երկրպագուների պակաս չենք ունենում»: 



Այս տարի էլ ակումբն իր առաջ խնդիր է դրել երկրի առաջնությունում ընդգրկվել մրցանակային եռյակում ու իրավունք ստանալ մասնակցելու Եվրոպայի Լիգային: Առաջնության մեկնարկում ցույց տված արդյունքներից ակումբի ղեկավարությունը գոհ է, ու կարծում է, որ աստիճանաբար կկարողանան իրագործել իրենց նպատակները:

Առաքելյանը նշում է, որ իրենք ի տարբերություն մնացած 7 ակումբների, ավելի շատ դժվարություններ ունեն: Թիմը արտագնա խաղերի ժամանակ ստիպված է լինում երկար ճանապարհ կտրել՝ Կապանից հասնելով Երեւան կամ էլ Գյումրի: Ինչի արդյունքում «Գանձասարի» ֆուտբոլիստներն ավելի շատ են հոգնում, քան մյուսները:

Երբեմն փորձում են Երեւանում ավելի երկար ժամանակ մնալ ու մի քանի խաղի հենց մայրաքաղաքում պատրաստվել: «Սակայն դա մեծ ծախսերի հետ է կապած: Երեւանում հիմնականում Ակադեմիայի դաշտում ենք մարզվում: Առաջնության կանոնադրության համաձայն, մրցակից թիմը պետք է մեզ դաշտ տրամադրի, բայց այդ պահանջը չեն կատարում: Սակայն երբ մենք ենք նրանց հյուրընկալելիս լինում, ամեն ինչ իրենց համար անում ենք»,- ասում է Առաքելյանը:

Միայն մի քանի ակումբներով ողջ երկրում ֆուտբոլ զարգացնել հնարավոր չէ

Ակումբը կարողանում է բոլոր ծախսերը հոգալ իր հիմնական հովանավորի՝ Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային գործարանի շնորհիվ: Առաքելյանն ընդգծում է, որ այն միշտ հովանավորել ու աջակցել է Սյունիքում ֆուտբոլի զարգացմանը, ակումբն էլ ամեն ինչ անում է գումարն արդյունավետ օգտագործելու համար: Թեեւ չի ժխտում, որ մեծ գումարների դեպքում ավելի շատ հարցեր կկարողանան լուծել՝ բարձրակարգ ֆուտբոլիստներ հրավիրել թիմ ու ուժեղացնել կազմը:

Նա խոստովանում է, որ ակումբ պահելը չափազանց դժվար գործ է, մանավանդ, որ չկա պետական մոտեցում: Առաքելյանն առաջարկում է, որ գոնե մինիմալ ծախսերը պետությունը հոգա, որպեսզի ակումբները չսնկանան ու շարունակեն գործել:

«Հայաստանի առաջնությանն ընդամենը 8 թիմ է մասնակցում, բայց եթե պետությունն էլ աջակցի ֆուտբոլի զարգացմանը, գոնե 12-14 թիմ կունենանք: Առաջնությունը դինամիկ կդառնա ու հետաքրքիր պայքար կտեսնենք»,- ասում է Առաքելյանը:

Նա դժգոհ է, որ առաջնությանն ընդամենը 2 մարզային թիմ է մասնակցում՝ «Գանձասարն» ու «Շիրակը», մնացած 6-ը ներկայացնում են Երեւանը: Այդ պատճառով էլ կարծում է, որ լավ կլինի, եթե մարզկենտրոններն իրենց թիմերն ունենան. «1992 թվականի Հայաստանի առաջնությանը 24 թիմեր էին մասնակցում, առաջին լիգայում էլ 16 ակումբ կար: Իսկ հիմա մենք շատ ցավալի վիճակում ենք գտնվում: Մարզերի թիմերը գոնե 1-ին լիգային պետք է մասնակցեն, խաղային փորձի հնարավորություն տան տեղացի երեխաներին, որոնց մեջ էլ հնարավոր է նոր տաղանդներ ի հայտ գան: Միայն մի քանի ակումբներով ողջ երկրում ֆուտբոլ զարգացնել հնարավոր չէ»:



Տավուշը, Դիլիջանը, Սեւանը, Հրազդանը, Աբովյանը ֆուտբոլային ավանդույթներ են ունեցել, իսկ հիմա եթե այդքան քաղաքներում ֆուտբոլ չկա, որտեղի՞ց հավաքականում լավ ֆուտբոլիստներ կարող են հայտնվել, կարծում է Առաքելյանը:

Լեգիոներներն իրենց որակներով էապես չեն գերազանցում տեղացի ֆուտբոլիստներին

Առաքելյանը համարում է, որ Հայաստանի առաջնության նկատմամբ հետաքրքրությունը կորչում է նաեւ այն պատճառով, որ պարտվող թիմը դուրս չի մնում Բարձրագույն խմբի առաջնությունից, ու արդյունքում տարբերություն չկա մրցաշրջանը 8-րդ, թե 5-րդ տեղում ավարտել:

«Առաջնության կեսից հետաքրքրությունը կորչում է, մի կեսը եռյակում տեղ գտնելու ու Եվրագավաթներին մասնակցելու համար է պայքարում, մյուսներին ոչինչ չի մնում: Տարբեր երկրներում բոլոր տեղերի համար էլ համապատասխան գումար է տրվում: Իսկ մեզ մոտ ֆուտբոլի ֆեդերացիան առաջնության հաղթող թիմին 10 մլն դրամ է  հատկացնում, իսկ գավաթակրին՝ 6մլն, ինչը չափազանց քիչ է»,- ասում է  «Գանձասարի» գործադիր տնօրենը:

Նա նաեւ բացասական է համարում այն երեւույթը, որ ֆուտբոլիստները մի քիչ ավելի շատ գումար վաստակելու համար անընդհատ ակումբից ակումբ են տեղափոխվում:

Առաքելյանը կարծում է, որ Հայաստանի առաջնության մակարդակը շատ երկրների է զիջում, անգամ Անդորրային: Ըստ նրա, դա է վկայում Չեմպիոնների Լիգայի որակավորման փուլում  «Բանանցի» պարտությունը «Սանտա Կոլոմայից», ինչն իսկական խայտառակություն էր:



Նրա խոսքով, դրա պատճառն այն է, որ լավ խաղացողներն ամեն ինչ անում են արտերկրում հանդես գալու համար:  Արդյունքում, հայկական ակումբները թուլանում են, քանի որ լեգիոներներն էլ իրենց որակներով էապես չեն գերազանցում տեղացի ֆուտբոլիստներին, ու եվրագավաթներում չափազանց վատ մասնակցություն են ունենում:

Ակումբի մանկապատանեկան 9 թիմերում 250 երեխաներ են հանդես գալիս

Մրցաշրջանից առաջ «Գանձասարն» առաջին ուսումնամարզական հավաքը  Կապանի իր բազայում է անցկացրել, այնուհետեւ մեկնել Էրզրում, որտեղ ըստ ակումբի ղեկավարության, կան մարզվելու համար շատ լավ պայմաններ: Սովորաբար «Գանձասարը» ձմեռային դադարի ժամանակ է ունենում արտասահմանյան հավաք, սակայն առաջնության անցկացման ժամկետների փոփոխության պատճառով, արդեն նաեւ ամռանն է մեկնում:

Կապանցիները նախընտրում են ավելի ուժեղ մրցակիցների հետ ընկերականներ անցկացնել ու անգամ դրսից թիմեր հրավիրել, սակայն առայժմ ֆինանսական խնդիրների պատճառով դա իրենց թույլ տալ չեն կարող: Եղած գումարները ծախսում են ակումբի զարգացման վրա:

«Գանձասարը» մանկապատանեկան 9 թիմ ունի, որտեղ 10 մարզիչների գլխավորությամբ հանդես են գալիս 250 երեխաներ: Ակումբը հիմա նաեւ Երեւանի «Շենգավիթ» թիմն է ձեռք բերել, ու 2002 թվականին ծնվածների թիմերից սկսած բոլորը «Գանձասարի» անվան տակ են հանդես գալու:

Ակումբի մարզաբազան Կապանից մոտ 7 կմ հեռավորության վրա է գտնվում, ակումբն ամեն ինչ անում է, որ երեխաները բաց չթողնեն մարզումները՝ սեփական ավտոբուսով ապահովելով նրանց տեղաշարժը:

Հայաստանի ֆուտբոլային ակումբները շարքի մյուս հոդվածները կարդացեք այստեղ՝

Հայաստանի ֆուտբոլային ակումբները. «Ալաշկերտ»

Հայաստանի ֆուտբոլային ակումբները. «Միկա»

Հասմիկ Բաբայան